K.N YAYINCILIK DAN ŞİİR

          

BİR GÜN VAKİT GELİR

Bir şehir ev olur sana, yuva olur, dert olur.
Terk edesin gelir ama gidemezsin.
İmkanlar el vermez.
Kalırsın. 
Böyle kızgın bir demir parçası teninin üzerine yapışır da kalır gibi canın yanar, nefes alamazsın.
Sonra acıya rağmen alışırsın.
Dar sokaklarını sevmeye başlarsın mesela,
Geceyi aydınlatan sokak lambalarını,
Arabaların çıkardığı boğuk sesleri,
Alışırsın... Gidesin gelmez artık.
Ama vakti gelir.
Bir bilet alırsın.
Koca bavuluna sığdırdığın bir yığın anıyla öylece gidersin.
Hiç gibi,
Hiçlik gibi...